امام زاده. در قبرستان حسن آباد مقبرهای خشتی و بی سقف بود که به آن «امام زاده» میگفتند. در شهریور سال 1381ش دیوارهای آن از سوی شهرداری خراب شد. آقای حاج میرزامحمد صادقی ـ از سالمندان متدین و قابل اعتماد ـ در سال 1381 در مورد این قبر چنین گفت:
«حدود هشتاد سال پیش، در محل این قبر، تپهای خاکی بود. شخصی در عالم خواب به پدربزرگم حاج میرزامحمدعلی که روحانی بود، نشانی آنجا را میدهد و میگوید: خاک ها را کنار بزن که به قبری میرسی.
روز بعد، سه نفر به نام های میرزاحسین ـ پدر من ـ و میرزاجعفر و حسنعلی خاک های آنجا را کنار میزنند تا به لوح قبری از جنس کاشی میرسند. سپس آنها یک شب، خود قبر را میشکافند و به جنازه ی جوانی حدود 22 ساله میرسند. آن جنازه به قدری سالم بوده که گویا تازه به خاک سپردهاند. همین که جنازه را میبینند، قبر را میپوشانند و بنایی برای آن میسازند و دیوارها را تا سقف میرسانند.»
یادآوری:
به مناسبت چهلمین روز درگذشت حاج میرزاعلی محمد صادقی (م 1381 ش) فرزند ناقل مطلب فوق، به حسن آباد رفتم. شهرداری بنا را به تازگی خراب کرده بود. تکه کاشی های بیرون¬افتاده از قبر را در آنجا دیدم. خواستم آنها را همراه بیاورم؛ چون با بررسی متخصصان شاید سال ساخت آنها تقریبی معلوم می¬شد اما چون شخصی همراهم بود، نگران شدم خبر به دیگران برسد و شایع شود که فلانی از منطقه گنج برده. لذا از برداشتن منصرف شدم.
نکته¬ی دیگر آن که به صرف سالم ماندن جنازه ای، به معنای این نیست که آن شخص امام زاده بوده است و لزومی ندارد برای او گنبد و بارگاه بسازند. کم نیستند انسان های صالح که بدنشان سال ها در زیر خاک سالم مانده و در عین حال از سادات نیستند.
در کتاب اجساد جاویدان تألیف حجت¬الاسلام علی¬اکبر مهدی¬پور، گزارش یافت شدن جنازه های فراوان که پس از سال ها سالم مانده اند، آمده است. اخیرا گزارش مربوط به کشف این جنازه را در اختیار جناب مهدی¬پور قرار دادم تا در چاپ¬های بعدی کتاب بیاورد.
سید حسن فاطمی موحد
